Lore haar derde week op stage

We startte de week met een nieuw thema: gezonde voeding. Ik begin stilaan door te hebben hoe alles op school in zijn werk gaat. Ik krijg een duidelijke structuur/ didactiek die ik kan volgen. Wanneer ik ervan afwijk, word ik er meteen op gewezen. Bijvoorbeeld bij een muzische les moet ik verplicht starten met het zingen van een gekend liedje. Ik start graag telkens op een andere manier omdat dit de kinderen aandachtig houdt en ik hiermee hun interesse kan opwekken. Jammer dat ik het telkens op ongeveer dezelfde manier moet doen. Ik zeg ongeveer, omdat ik ook hier en daar wat ruimte voor eigen inbreng krijg.

Ik las deze week het boek “rupsje nooit genoeg” voor. De kinderen en mentor konden hun ogen niet geloven toen ze de prenten van het boek zagen. Ik lees nog steeds de opgelegde teksten. Daarbij maak ik wel mijn eigen tekeningen. Ik begin mijn draai te vinden! 

Ik haal energie uit het vertellen, zingen, muzische. We deden ook al twee bewegingsverhalen. Je ziet de kinderen hierbij opfleuren. 

Wat ik nog moeilijk vind is het geven van een algemene les, een leergesprek, klasgesprek. Er is hier een andere cultuur dus we moeten zelf nog veel bijleren. Er wordt verwacht van de juf dat je deze kennis hebt en deze overgeeft aan de kinderen. Bijvoorbeeld de benamingen van vruchten, gerechten, bevolkingsgroepen, gebaren bij klanken,… Ik merk wel door te oefenen dat het telkens beter en beter lukt. Ook hier haal ik energie uit.

We spraken af dat de juffen van op de school telkens zelf de ochtendzegen groet begeleiden. Wij voelen er ons niet comfortabel genoeg bij om te vertellen over het geloof. 

Toch hebben we af en toe nog een cultuurshock. Een gebeurtenis dat me deze week aan het denken hield… 

Een jongen dronk van de juf haar drinkbus. Hij werd betrapt door de juf zelf. Hoe de juf erop reageerde heb ik niet gezien. Ik merkte het voorval pas op wanneer de jongen in de klas van juf Wilma gesleurd werd. Hij weende en de juf stond er boos naast. De jongen werd vernederd als dief. Zo moest hij alle klassen rondgaan.

Ik spoel deze negatieve ervaring even weg met een leuke:

De leerkrachten kochten voor ons een Javaans gerecht: Bami met kip, cassave en kousenbanden. Heel onverwacht en zo lekker! Ze hadden ook sap of stroop voorzien. Hier zijn we minder fan van. 

Op donderdag mochten de kinderen schilderen. Er waren enkel jongens in de klas. De activiteit werd gestuurd door de leerkracht. Er wordt amper geschilderd omdat er niet altijd verf op school is. Alle werkjes zien er zo goed als hetzelfde uit. Ze schilderen niet zelf de vormen, ze vullen een tekening in met verf. 

Shamar is jarig! Joepie! Feest in de klas! De moeder bracht twee mooi versierde manden mee. De kinderen kregen taart, snoepzakje, popcorn en frisdrank. Er wordt gretig gezongen in verschillende talen, ook in het Surinaams. Uniek moment om mee te mogen maken.

Donderdagnamiddag kregen we bezoek van Vydia, de sociologe die ons zal beoordelen op de stagescholen. Ze luisterde vooral naar elke individuele ervaringen van de eerste stage weken. 

Vrijdag voelt voor mij aan als een rustige dag. Er wordt herhaald wat er die week aangeboden geweest is. De kinderen krijgen vrij spel. Deze vrijdag was mijn mentor even naar de stad, dus bleef ik alleen achter met de kinderen. Van deze momenten kan ik echt genieten. De kinderen beschouwen je als hun juf. Ik voel bij mezelf geen remmen meer. Ik merk dat ik hier snel overschakel naar mijn stijl die ik in België toepas. De kinderen testen me nog maar hebben duidelijk door wanneer ik grenzen trek.

Dit weekend doen we het rustig aan. We gaan ons voorbereiden voor de komende week en we werken nog eens aan onze bachelorproef. Zondag gaan we op trip. 

Spannend!! Om te weten wat we gaan doen tijdens de trip, zal je nog even moeten wachten tot het volgende blogbericht ;) 

Groetjes!