Nog niet uitgekeken hier! - Lore

Nu we ondertussen een maand in Suriname zijn, blijf ik nog steeds verbaasd over wat ik hier allemaal tegenkom:

Veel kinderen worden opgehaald door broers of zussen. Ook Jonelle wordt elke dag gehaald door haar 16-jarige zus. Ik merkte op dat het meisje zwanger is. Ik verschiet hiervan! Ik kan me niet voorstellen dat ik op die leeftijd een kind zou baren. Ze zit zelf nog op school, dit kon ik zien aan haar uniform. In de stad kom je ook veel borden tegen met de aidsklok “het is vijf voor twaalf”. 

Dinsdag was mijn mentor ziek. De kinderen werden verdeeld over de drie andere klassen. Ik werd bij Indra in de klas gezet. Ik vind het heel jammer dat ik niet alleen voor de klas mocht staan. Maar ik bekijk het positief, ik ben weer een co-teaching rijker. We hielden kleutergymnastiek met ballonnen! Super leuk! 

Nu kom ik tot de ervaring waardoor ik geshockeerd ben. Een kindje haar sandaal ging kapot. Het meisje was er helemaal kapot van. Ze huilde heel de tijd. Al snel hadden we door dat ze weent omdat ze schrik heeft voor de reactie thuis. Haar ouders geven haar als straf slagen met een riem. Vaak komt ze naar school zonder eten. Deze ochtend had ze een zakje kroepoek mee als ontbijt.

In de klas kwam ik een glazenmaker tegen! Nee hoor geen persoon maar een dier! Het is een Libelle. De school kreeg van een vader een diepvries met ijsjes gedoneerd! Wat een feest! De kinderen mogen allemaal een ijsje eten en wij ook! We voelen ons meer en meer thuis. Dankzij de diepvries kunnen ze op school ijsjes verkopen. 

Woensdag en donderdag bleef mijn mentor ook thuis door ziekte. Ik belde woensdag kort even met haar om te zien hoe het met haar gaat. Gelukkig mocht ik woensdag en donderdag toch alleen voor de klas staan. Wat vind ik dit leuk! Ik kan een heleboel nieuwe dingen uitproberen: stoelendans, poppenkast, bewegingstussendoortjes… Ik merk ook dat de kinderen zich helemaal anders gedragen. Uiteraard zijn er enkele kinderen die misbruik maken van mijn minder strenge houding. Ik moet me vaak boos maken, maar ik focus me vooral op de kinderen die zich meer durven uiten nu. Ze durven en mogen vertellen over thuis. Op deze manier leer ik de kinderen eindelijk beter kennen. De kinderen helpen me met de ochtendzegengroet. Ik kan de liedjes goed aanzetten en meezingen, de kinderen vullen aan waar nodig. De klas overnemen gaat goed. Ik voel me een echte juf :))

Op vrijdag is mijn mentor terug op school. Ze geeft aan dat ze zich nog niet helemaal fit voelt. Sam en ik houden samen poppenkast voor de twee klassen. Echt van genoten! De kinderen waren zeer betrokken en hebben veel kunnen lachen. Ik vond het geweldig om te kunnen co-teachen met Sam! 

Toch wel een beetje moe maar voldaan! Blij dat het weekend is. We vertrekken zaterdag naar Brownsberg.

Stay tuned!!